Volgens de meeste artsen is ontgiften niet nodig. Ons lichaam zou in staat moeten zijn om zichzelf te reinigen. De lever kan toxines afbreken en de uitscheiding van toxines kan via de nieren of de huid. De meeste natuurgeneeskundigen vinden dat ontgiften vrijwel altijd nodig is. Dus wie heeft gelijk?
Het lichaam heeft een groot vermogen om toxines af te breken en uit te scheiden, zeker op jonge leeftijd. Maar er zijn een aantal omstandigheden waarbij de toxische belasting van het lichaam toeneemt. Bijvoorbeeld door stress, vermoeidheid, ouderdom, voedingsgewoontes, lichaamsbeweging, heftige emoties en ziekte. Het is de opstapeling van deze factoren die er uiteindelijk toe leidt dat de hoeveelheid gifstoffen in het lichaam opstapelt en de stofwisseling hier last van krijgt.
Er zijn veel soorten toxines die het lichaam kunnen belasten, zoals zware metalen, pesticides, hormoonverstoorders, chemicaliën, alcohol, drugs en medicijnen. Veel mensen realiseren zich niet dat er nog een andere veel belangrijkere bron van afvalstoffen in het lichaam is: de interne toxines. Dit zijn de afvalstoffen die ontstaan in de afbraak en omzetting van voedingsstoffen of afbraak van cellen. Zodra de vertering niet volledig verloopt of cellen versneld worden vervangen (zoals bij een griep of ontsteking), moet het lichaam hier mee om zien te gaan.
Opstapeling van toxines in het lichaam kan tot uiteenlopende klachten leiden. Zo kan het leiden tot vermoeidheid, ontstekingen triggeren, zorgen voor gespannen spieren, pijnlijke gewrichten, haaruitval, fybromyalgie, etc.
Nu is het niet zo dat alleen ontgiften al deze klachten altijd kan oplossen. Meestal spelen er meerdere problemen door elkaar. Bovendien is altijd nog de vraag waarom de ontgifting nodig is. Waarom is de opstapeling van toxines ontstaan? Zolang de oorzaak niet is behandeld kun je de rest van je leven detoxkuren blijven volgen.
Er zijn verschillende manieren om erachter te komen of het lichaam zijn afvalstoffen goed kwijt kan. Het meten van de pH van de urine geeft bijvoorbeeld aan hoeveel zuren het lichaam uitscheidt.
In onze praktijk gebruiken wij het meest bloedbeelden om te zien hoeveel toxines er in het bloed zitten. Ook kunnen wij de zwaarmetaalbelasting meten via de urine. Hiervoor hebben wij een soort van "scheidkundige test". Hiermee kunnen wij zien of en in welke concentratie het lichaam belast is met koper, lood, cadmium, kwik en zink.
